ولیگ (نذر)

 

ولیگ (نذر)


یک بَرے جی گُوش سَد بَرا جی جان اِت کَناں
شَنــک اون ءُ هیـرات ، کولیگ ءُ کربان ات کناں
« یک بار اگر مرا صدا بزنی صدها بار جان خویش را فدا می کنم»
شانک بِدئے چمّاں تو من ءَ نیم چمّے بچار
سرومگ ءِ پـیـم ءَ دیدگ ءُ چـمّــان ات کناں
« به سویم نظری بینداز ،با گوشه چشمت به من نگاهی بیفکن ؛ همچون سرمه تو را بدیده و چشمانم پذیرا خواهم بود »
مَن پَہ تَئی مهراں هِچ وڑا چَکّ ءُ پد نہ باں
یَـک بَــرے کائے مَن وَتی مـهـمان اِت کَناں
« من در رسیدن به تو هیچ وقت نا امید نمی شود می دانم یکبار می آیی و من تو را میهمان می کنم »
« رهگوز » ءِ کُــلّ ءَ یَــک بَرے رُژنــایی بِدئے
گُڈ سری اوست ءُ من وتی ارمان ات کناں
«به کلبه فقیرانه این رهگذر ( شاعر ) روشنایی بخش تا تو را داروی دردهایم کنم »

                                          غلامرسول دینارزئی